Γυρίσατε από τον παιδίατρο και οι λέξεις «…δεν υπάρχει κάποιο οργανικό πρόβλημα, είναι ψυχοσωματικό…», υπάρχουν ακόμα στο μυαλό σας. Ψάχνετε που έχετε κάνει λάθος και πιέσατε το παιδί σας. Οι ενοχικές σκέψεις σας ως γονείς έχουν ξεπροβάλει μέσα από διάφορες ερωτήσεις:
Δούλευα πολλές ώρες σε βάρος του ποιοτικού χρόνου με τα παιδιά μου;
Τα μάλωνα ή τους φώναζα υπερβολικά;
Τα πίεσα στις σχολικές τους υποχρεώσεις;
Οι γνωστοί μου τι κάνουν διαφορετικά; Τα παιδιά τους γιατί έχουν άλλη συμπεριφορά;
Δεν έβαλα όρια στον άλλο γονιό όταν είχε άσχημη συμπεριφορά προς τα παιδιά;
Αυτές οι ενοχικές αγωνίες και το άγχος να είστε τέλειοι γονείς είναι καταστρεπτικά τόσο για την υγεία και την ψυχολογία των παιδιών, όσο και για την ίδια τη συζυγική σχέση, στην οποία θα δημιουργηθούν συγκρούσεις.
Τα στρεσογόνα γεγονότα στη ζωή ενός παιδιού δεν είναι μόνο η παραμέληση, οι γονεϊκές συγκρούσεις, η κακοποίηση και άλλα παρεμφερή, αλλά και η αναζήτηση αποδοχής, η προσπάθεια ικανοποίησης του γονέα, η σύγκριση με τα άλλα παιδιά, η εκπλήρωση των σχολικών απαιτήσεων στα μάτια της οικογένειας και άλλα. Ένα παιδί ως αμυντικό μηχανισμό σε όλα τα παραπάνω μπορεί να υιοθετήσει διάφορους ρόλους, όπως για παράδειγμα του ατίθασου παιδιού ή του προστάτη ενός γονέα που θεωρεί αδύναμο. Χρονικά όμως από που ξεκινάει να μας επηρεάζει το στρες; Και όμως από πολύ νωρίς…
Η περίοδος από τη γέννηση ως την ενηλικίωση του ανθρώπου σηματοδοτείται από προοδευτική σωματική, γνωσιακή και συγκινησιακή ανάπτυξη. Παράλληλα με αυτές τις μεταβολές, το νευρικό σύστημα ακολουθεί μια πορεία προοδευτικής ωρίμανσης. Η περίοδος της ενδομητρίου ζωής και η παιδική ηλικία είναι καθοριστικές για την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Το προγεννητικό stress της εγκύου έχει συσχετιστεί με πρόωρο τοκετό, χαμηλότερο βάρος γέννησης του νεογνού, συγγενείς ανωμαλίες, μικρότερη περίμετρο κεφαλής (που μπορεί να είναι ένας προβλεπτικός δείκτης ελλειμμάτων στη γνωσιακή ανάπτυξη) κ.α.
Αργότερα κατά την νηπιακή ηλικία, τα παιδιά που δεν διαμορφώνουν ένα σταθερό ασφαλή δεσμό βρίσκονται σε μια κατάσταση χρόνιου άγχους.
Στα παιδιά το άγχος μπορεί να εκδηλώνεται με σωματικά ενοχλήματα όπως πόνοι στην κοιλιά χωρίς αιτιολογία, έμετοι, ατοπική δερματίτιδα, συχνοουρία, δυσκολία στη συγκέντρωση, αυπνίες, κ.α ή με ψυχοσυναισθηματικά όπως η ανάπτυξη φοβιών, καταναγκασμοί, στερεοτυπικές κινήσεις (τικ), ονυχοφαγία, εφιάλτες, κοινωνική απομόνωση κ.α.
Ο ειδικός θα βοηθήσει τους γονείς να αποδεχτούν ρεαλιστικά τις ανάγκες της οικογένειας, να ισχυροποιήσουν τον εσωτερικό τους εαυτό απέναντι στα κοινωνικά στερεότυπα, έτσι ώστε χωρίς ενοχές και συγκρίσεις να διαμορφώσουν ένα ασφαλές, υποστηρικτικό περιβάλλον, πλούσιο σε ερεθίσματα, το οποίο θα παρέχει τα εχέγγυα για την ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών σε ολόκληρο το ηλικιακό τους φάσμα.
